Kiedy wspominam z muzycznej perspektywy swoje szczenięce lata w zamierzchłym PRL-u, nie mogę nadziwić się jak bardzo byliśmy uprzywilejowani (ja i moi rówieśnicy), zanurzeni codziennie w muzyce Grechuty, „Skaldów”, czy Niemena, i jak bardzo jej wtedy nie docenialiśmy, zapatrzeni w fajerwerki anglosaskiej muzyki rozrywkowej! Polskie piosenki odcinały się od szarej, siermiężnej rzeczywistości jak kolorowe kwiaty, a utwory artystów krakowskich miały ponadto ten szczególny rys artystycznej bohemy o osobliwym aromacie, radośnie wymykającym się spod rygoru socjalistycznej urawniłowki.
Chcemy dziś, wspólnie z Chórem Polskiego Radia – Lusławice, opowiedzieć te pieśni językiem muzyki chóralnej, który odejmując brzmienie instrumentów, wyciska z nich najszlachetniejszą esencję i istotność, a słuchaczom pozwala skupić się na poetyckim słowie, na wyśpiewanych uczuciach i na bogactwie barw ludzkiego głosu. Sięgamy po utwory bardzo różnorodne, związane z wyjątkowymi postaciami polskiej piosenki: Markiem Grechutą, Zygmuntem Koniecznym, Andrzejem Zielińskim, Stanisławem Soyką, Grzegorzem Turnauem i Andrzejem Zauchą. Dla tych, którzy pokochali te piosenki w ich kanonicznych wersjach, będzie to zapewne okazja do odbycia podróży sentymentalnej. Dla tych nieco młodszych – okazja do odkrywania Nieznanego. Dla tych pierwszych i dla tych drugich chcielibyśmy je ocalić od zapomnienia…
Marcin Wawruk