Z MIŁOŚCI DO CHOPINA

Chopin niemal od zawsze inspiruje jazzmanów, którzy nieustannie sięgają po muzykę geniusza. Z miłości do Chopina powstają czasem projekty, które łączą pozornie tylko odległe światy. Kiedy przyjrzymy się dokładniej, okazuje się, że łączy je więcej niż myśleliśmy. Tym razem po twórczość najsłynniejszego polskiego kompozytora sięgnęli muzycy jazzowi i klasyczni.

Skąd ta miłość do Chopina? To przede wszystkim jego wyprzedzająca epokę harmonia, która przyciąga artystów jazzowych jak magnes. A słuchając muzyki Chopina, który sam zresztą był świetnym improwizatorem, można czasami odnieść wrażenie, że to wręcz zapisana improwizacja, jak choćby Berceuse Des-dur op. 57 czy zapowiadających impresjonizm Impromptus. Podobnie jak jazzmanów Chopina inspirowała muzyka ludowa z jej skalami, melodyką i nieoczywistym poczuciem rytmu. To wszystko powoduje, że z Chopina można czerpać w nieskończoność.

Prawdziwą kopalnią harmonicznych inspiracji są Chopinowskie mazurki i preludia. To właśnie te utwory usłyszymy w nietypowych aranżacjach autorstwa Pawła Tomaszewskiego. W mazurkach, które Chopin komponował przez całe życie, a które były polem największych eksperymentów kompozytora, istotny jest z jednej strony autentyzm różnych cech muzyki ludowej, z drugiej zaś wprowadzanie technik typowo artystycznych. Z kolei 24 Preludia z op. 28, które powstały podczas pobytu Chopina na Majorce, choć ujęte w zintegrowany cykl, same w sobie są mistrzowskimi i niezwykle „osobnymi” miniaturami.

Dopełnieniem programu będzie kompozycja Macieja Małeckiego Walc scherzo. Przeznaczony na chór mieszany utwór powstał w 2010 roku z okazji 200-lecia urodzin muzycznego wieszcza narodowego.  Fortepian jest bliski także Małeckiemu, który sam jest pianistą. I choć jego muzyka silnie osadzona jest w wielkiej tradycji XX-wiecznej, to nie brak w niej odwołań do romantyzmu, o czym świadczy wykonana podczas EMANACJI jego kompozycja.

J. Kania